مدرسه
مثل همیشه از پروفایل‌های شسرپ استفاده کردیم و بعد از آشنایی اعضا به شبی رفتیم که احتمالا در زندگی هممون وجود داشته…
شبی که از غم و ناراحتی فکر کردیم هیج وقت قرار نیست صبح بشه یا اصلا نمی‌خواستیم که صبح بشه! فردای اون روز بعد از طلوع خورشید رو تصور کنید! چه اتفاقی باعث می‌شه توی اون حال روی لب‌هاتون لبخند بشینه؟
حدودا ساعت هفت بود که محتوای انتخاب شده توسط رامین رو شنیدیم! یک پادکست از احسان عبدی‌پور که روایتی بود: از دوران كرونا و وحدت درد! با عنوان در ستایش بطالت …
بعد از شنیدن محتوا شروع کردیم به گفتگو …
اتفاق نظری بین شرکت کنندهها وجود داشت راجع به این موضوع که رنج‌های جمعی شیرین‌تر از رنج‌های شخصی هستند. و تغییرات چه به معنی خوب و چه به معنی بد، بیشتر بعد از رنج‌های شخصی بوجود می‌آن و رنج جمعی اگر هم تغییری بوجود بیاره در سیستم جامعه نمایان می‌شه!
بعد از تموم شدن این بحث سوال اول مطرح شد: اصلا بطالب چیه؟
موضوع عجیبیه چون بنظر می‌رسید این واژه معنی تقریبا مشخصی در ذهن همه آدم‌ها داشته باشه، اما این طور نبود! متوجه شدیم که شاید سر در گمی در معنا دادن به این کلمه بخاطر سیر تاریخی بلند و بالای اونه از دوران پروتستان تا عصر سرمایه داری امروز!!!
لیستی از کارهایی که شرکت کنندهها تا بحال در زمان بطلت انجام دادن تهیه و با رای گیری یکی از اون ها انتخاب شد.
پنج دقيقه رو با هم به بطلت گذروندیم در همین حین نامه‌ای به دست اعضا رسید… در اون نامه این پرسش مطرح شده بود که در جهان چه چیزی باعث می‌شه که شما به زندگی خود ادام بدین؟ چه چیزی شمارو به این زندگی وصل کرده؟
متن این نامه از محتوای دوم گرفته شده بود: كتاب درباره معنی زندگی اثر ویل دورانت.
شرکت کنندگان بعد از جواب دادن به نامه و ارسالش با پایان بخش اول رویداد به استراحت رفتن و با کوکی و چای پذیرایی شدن.
در زمان استراحت شرکت کنندهها رامین به عنوان انتخابگر محتوای رویداد از بین نامه ها سه نامه رو انتخاب کرد! و بعد از شروع بخش دوم رویداد اون سه نامه نامه رو به همراه نامه چهارم که از كتاب برداشت شده بود خوند…
نامه چهارم مربوط به یک زنداني حبس ابد در جواب به پرسش ویل دورانت بود.
بعد از گفتگو در مورد نامه‌ها رامین كتاب رو به شرکت کنند‌ها معرفی کرد و رویداد به پایان رسید.
پانزدهمین رویداد آرواره مورخ هجدهم خرداد ماه ۱۴۰۲، از ساعت ۱۷:۴۵ تا ۲۱:۳۰
سلکتور یا انتخابگر محتوا: رامین محمودی